W minionym tygodniu świetliczaki z grupy I poznały CAŁĄ PRAWDĘ O JEŻACH. Podczas zajęć dowiedziały się wiele ciekawostek na temat tych kolczastych zwierząt min. : w Polsce występują dwa gatunki: wschodni i zachodni. Jeż ma około 5000 kolców. Na około 5 miesięcy zapadają w stan hibernacji, a ich temperatura ciała wynosi wtedy ok. 5 stopieni. Przysmakiem tych miłych zwierzątek wcale nie są jabłka, ale larwy owadów, chrząszcze, dżdżownice. Jeże, w czasie polowania na owady i inne bezkręgowce, posługują się głównie węchem i słuchem. Mają bardzo ruchliwy, spiczasty nosek, którym węszą w ściółce i trawie w poszukiwaniu biegających po ziemi owadów. Doskonale też słyszą – najmniejszy szmer w gąszczu roślin przyciąga ich uwagę. Nie widzą za to zbyt dobrze i nie polegają raczej na wzroku w czasie polowania. Kolce jeży powstają dokładnie tak samo jak włosy – są wytwarzane przez naskórek pokrywający ciało zwierzęcia. Nowo narodzony jeż ma miękkie, krótkie i białe włosy, które z czasem twardnieją i ciemnieją, a ich końce stają się ostre. Ciało dorosłego jeża nie jest całkowicie pokryte kolcami. Pyszczek, łapy, a także cała brzuszna strona ciała jeża jest pokryta miękkimi, krótkimi włosami, tworzącymi sierść. Wokół pyska jeże mają specjalne włosy, zwane wibrysami (zupełnie jak u kotów i psów), które służą im do orientowania się w przestrzeni.
Zajęcia zostały przeprowadzone w celu zwrócenia uwagi na fakt, iż jeże w Polsce od 2004 roku są zwierzętami objętymi ochroną. Naturalnym środowiskiem życia jeży były do tej pory lasy liściaste i mieszane. Jednakże w ostatnich dziesięcioleciach obserwujemy zwiększanie się liczebności jeży na obszarach zajmowanych przez człowieka. Jeże są doskonale przystosowane do życia w miastach. Są aktywne nocą, kiedy ludzie śpią, lubią budować gniazda w różnych zakamarkach, których w mieście nie brakuje. Możemy je spotkać nie tylko w parkach, ale także wśród bloków na osiedlach, gdzie na trawnikach poszukują różnych owadów. Niestety, jeże często giną pod kołami samochodów. Dlatego ważne jest to, by jeździć ostrożnie, a gdy zauważy się jeża przechodzącego przez jezdnię, należy mu pomóc, przenosząc go na drugą stronę (oczywiście samemu trzeba być ostrożnym, a najlepiej poprosić o pomoc kogoś dorosłego!).
Na zakończenie zajęć uczniowie musieli wykazać się znajomością jeżowych nawyków poprzez uczestnictwo w Quizie oraz kolorując jeżową mozaikę. Poszło im doskonale, a w nagrodę każdy świetliczak poczuł się jak jeż, zakładając strój kolczastego przyjaciela i pozując w fotobudce przygotowanej przez wychowawczynie grupy: p. Magdę i p. Kasię. Zabawy i śmiechu nie było końca.
